Czym jest augmentacja kości?

Augmentacja kości to nic innego jak jej odbudowa. Zwykle wykonuje się ją u pacjentów z zanikiem kostnym, którzy planują wszczepienie implantów. Jest ona również przeprowadzana u osób zmagających się z paradontozą lub kieszeniami przyzębnymi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o przebiegu augmentacji, jej skutkach i możliwych powikłaniach, przeczytaj artykuł i poznaj wszystkie niezbędne informacje.

Na czym polega zabieg augmentacji kości?

Augmentacja kości, zwana również sterowaną regeneracją kości, to zabieg stomatologiczny, wykonywany w celu częściowej odbudowy kości szczęki. Polega na zwiększeniu grubości i wysokości wyrostka zębodołowego poprzez wypełnianie pojedynczych ubytków kości. Jej wykonanie w wielu przypadkach okazuje się niezbędne u osób planujących wszczepienie implantów. Zastanawiasz się dlaczego? Zanik kości szczęki najczęściej występuje w efekcie ekstrakcji (wyrwania) zęba. Właśnie dlatego zabieg ten powinien być ostatecznością, stosowaną w przypadku braku możliwości innego wyleczenia zęba. Stopień zaniku kości jest w pełni uzależniony od czasu, jaki upłynął od ekstrakcji zęba. Im dawniej został wyrwany ząb, tym większe prawdopodobieństwo, że zanik kości szczęki jest w bardziej zaawansowanym stadium. Do wszczepienia implantów niezbędne są kości szczęki, charakteryzujące się odpowiednią wielkością i grubością. W związku z tym osoby planujące zabieg odbudowy uzębienia powinny wcześniej dowiedzieć się, czy augmentacja kości w ich przypadku nie będzie wskazana. Zabieg augmentacji kości musi zostać poprzedzony wcześniejszym badaniem radiologicznym (tzw. pantomogramem), a także badaniem klinicznym. W przypadku gdy badania nie rozwieją wszystkich wątpliwości, konieczne może okazać się wykonanie tomografii komputerowej. Po przeprowadzeniu całej diagnostyki możliwe jest przystąpienie do zabiegu, który odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Rozpoczyna się on od oddzielenia płata śluzówkowo-okostnowego, a następnie polega na wprowadzeniu materiału kostnego lub kościozastępczego. Materiał zostaje przykryty membraną oraz wspomnianym wcześniej płatem śluzówkowo-okostnowym. W ciągu kilku miesięcy wprowadzony materiał powinien przekształcić się w pełnowartościową kość, w którą można wszczepić implant.

Jaki materiał wykorzystuje się do augmentacji kości?

Wyróżnić można 5 podstawowych rodzajów materiału stosowanego do augmentacji kości. Tym samym wyróżnia się różne typy zabiegu:

• autogenny – uważany za najkorzystniejsze i najbezpieczniejsze źródło przeszczepu. Polega na przeszczepie fragmentu kości wcześniej pobranej od chorego z innego miejsca w ciele. Zwykle jest to kość z okolicy żuchwy, guza szczęki, bródki, kości piszczelowej lub talerza biodrowego;
• izogenny – oznacza przeszczep od dawcy identycznego do pacjenta pod względem genotypu;
• allogenny – to przeszczep kości uzyskanej z tzw. banku kości;
• ksenogenny – przeszczepiana jest kość pochodząca od przedstawiciela innego gatunku (np. krowy lub świni);
• alloplastyczny – to przeszczep ciała obcego o pochodzeniu syntetycznym lub naturalnym.

Jakie są wskazania do augmentacji?

Najczęściej spotykanym wskazaniem do wykonania zabiegu augmentacji kości jest planowane wszczepienie implantów w powstałe wcześniej ubytki zębowe, w przypadku których zanik kości jest bardzo duży. Równie często regeneruje się kość z powodu zaawansowanej paradontozy lub występowania kieszeni przyzębnych. Dzięki zabiegowi możliwa jest pełna odbudowa kości, co zapobiega powstawaniu trwałych, niekorzystnych zmian w budowie żuchwy i szczęki. Augmentacja zapobiega wszelkim dysfunkcjom narządu żucia, które mogłyby pojawić się w bardzo zaawansowanym stadium zaniku kości. Oprócz tego zabieg jest w stanie powstrzymać powstawanie zaburzeń zgryzu lub zmian w rysach twarzy (m.in. zapadnięcie się policzków lub pojawienie się widocznych zmarszczek).

Jakie są możliwe powikłania po augmentacji?

Augmentacja kości, podobnie jak każdy poważniejszy zabieg stomatologiczny, niesie ryzyko powikłań. Do najczęściej występujących zaliczyć należy pojawienie się dolegliwości bólowych bezpośrednio po zabiegu. Objawy te powinny jednak ustąpić maksymalnie w ciągu tygodnia, a dodatkowo ból można uśmierzyć za pomocą wskazanych przez stomatologa leków przeciwbólowych. Wśród poważniejszych powikłań, możliwych do wystąpienia po augmentacji, wymienić należy: niewystarczające odbudowanie się kości, całkowite odrzucenie przeszczepu, zapalenie kości szczęki, zakażenie rany i uszkodzenie sąsiednich zębów. Każdy taki przypadek powinien być konsultowany z lekarzem prowadzącym. Augmentacja to w wielu przypadkach zabieg niezbędny i warunkujący powodzenie dalszego leczenia protetycznego.