Czy po leczeniu protetycznym będę miał komfort zbliżony do własnych zębów?

Wszystko zależy od rodzaju uzupełnienia. Jeśli będzie to odbudowa stała (korony, mosty) to zazwyczaj po kilku dniach użytkowania pacjenci zapominają, że mają protezę i zaczynają traktować tak odtworzone zęby „jak swoje”. Gdy natomiast konieczne będzie wykonanie odbudowy ruchomej (protezy osiadające czy szkieletowe), to czas adaptacji do nowych warunków w jamie ustnej jest indywidualny. O ile w przypadku protez szkieletowych pacjenci dość szybko przywykają do nowej konstrukcji, którą użytkują, to przy protezach osiadających czas potrzebny do przyzwyczajenia się i nauczenia „nowych zębów” może być znacznie dłuższy. Wpływa na ten fakt ma spora rozległość uzupełnienia oraz grubość płyty protezy akrylowej, będącej podstawą protezy osiadającej.

Sprawdź rewolucyjną metodę leczenia bezzębia >

Jakie są wady i zalety protezy osiadającej?

Proteza osiadająca to każda proteza, która opiera się na błonie śluzowej (leży na dziąśle). Do utrzymania się w jamie ustnej pacjenta wykorzystuje klamry (druciki). Jest to najczęściej wykonywane uzupełnienie protetyczne w Polsce. Ma więcej wad niż zalet:

Zalety protezy osiadającej

• niska cena
• szybkość jej wykonania (wykonuje się ją na 3-5 wizytach)
• bakterie znajdujące się w jamie ustnej
• możliwość dostawienia zęba do protezy (w razie utraty zęba już po wykonaniu protezy lekarz może dostawić brakujący ząb do protezy)

Wady protezy osiadającej

• utrata kości po wieloletnim użytkowaniu tej protezy (proteza ta osiada na podłożu, czyli na dziąśle i powoduje ucisk na kość, co w rezultacie powoduje powolne rozpuszczanie się kości)
• jeśli proteza jest częściowa może wystąpić rozchwianie zębów filarowych (proteza utrzymuje się na podłożu za pomocą klamer, które obejmują ząb dookoła) oraz starcie zęba (klamra utrzymuje protezę za pomocą siły tarcia)
• gorsze utrzymanie się tego rodzaju protezy niż innych protez
• zaburzone czucie smaku (w przypadku protezy górnej akryl przykrywa podniebienie, gdzie również znajdują się kubki smakowe), możliwe reakcje alergiczne na akryl (częste przypadki)
• trudność w przystosowaniu się do noszenia takiej protezy – konieczność zastosowania większego zasięgu płyty protezy, aby trzymała się bez używania specjalnych kremów mocujących protezę, proteza ta utrudnia mówienie i inne czynności w pierwszej fazie po oddaniu protezy pacjentowi
• możliwość odkładania się resztek na protezie (akryl jest porowaty) , co stwarza sprzyja rozwojowi grzybicy w jamie ustnej

Co robić żeby proteza była noszona, użyteczna i znośna w użytkowaniu?

Protezę należy ściągnąć wieczorem i zakładać rano (nie śpimy z protezą!) i dbać o nią jak o własne zęby – rano i wieczorem szczotkować ją pastą i szczoteczką, po opłukaniu włożyć ją do suchego, czystego pojemnika z dziurkami, żeby była wentylacja powietrza. Pod żadnym pozorem nie przechowywać protezy w wodzie lub innym płynie – stwarza to idealne warunki do wytworzenia się grzybicy. Rano przed założeniem protezy opłukać ją wodą i w razie potrzeby nałożyć krem mocujący. Aby przystosować się do nowej protezy, która jest rzeczywiście ciałem obcym w buzi, można czytać na głos lub dużo rozmawiać, aby nauczyć się wymawiać wszystkie głoski poprawnie. Po kilku dniach użytkowania nowa proteza może cisnąć i robić bolesne odleżyny, które należy pokazać lekarzowi, aby wiedział, w którym miejscu skorygować protezę. Jeśli z jakichś względów pacjent nie może pojawić się w gabinecie wcześniej, a proteza mocno ciśnie i przeszkadza, warto się zaopatrzyć w preparat gojący zmiany na błonie śluzowej dostępny bez recepty w aptece (np pasta Solcoseryl), nie nosić protezy, jeśli mocno „uraża” – założyć ją dopiero na dwa dni przed planowaną kontrolą, aby na błonie śluzowej uwidoczniło się miejsce bolesne. Należy pamiętać, że zmiany na błonie śluzowej należy skonsultować z lekarzem dentystą czy nie są one wynikiem niedopasowania protezy.

Jakie są wady i zalety protezy szkieletowej?

W przeciwieństwie do protez osiadających akrylowych, proteza szkieletowa nie osiada na błonie śluzowej (nie uciska kości). Protezę tą można jednak wykonać tylko przy częściowych brakach zębowych (nie można jej wykonać przy bezzębiu całkowitym). Pozostałe zęby filarowe, na których będą się opierały klamry muszą być solidne (długi korzeń i nie zniszczona korona). Proteza ta zbudowana jest z metalu, więc jest solidna, a zasięg jej płyty w górnym łuku zębowym jest ograniczony do minimum. Zęby osadzone są jednak w akrylu, który jest połączony właśnie metalem. Przy lekkim uśmiechu widzimy więc tylko zęby i ewentualnie różowy akryl, który imituje dziąsło. Proteza utrzymuje się w buzi za pomocą klamer nie obejmujących ząb dookoła, lecz opierających się głównie na powierzchni zgryzowej. Przy tej protezie możliwe jest zastosowanie elementów precyzyjnych: kuleczek, zamków, zatrzasków, zasuwek, które jak zamek do klucza pasują do anatomii pozostałych zębów (proteza przy zakładaniu robi „klik” i zasuwka trzyma protezę na miejscu). Jest to dobre rozwiązanie dla pacjentów, którzy obawiają się wypadnięcia protezy podczas wykonywania codziennych czynności.

Najważniejsze zalety protezy szkieletowej

• nie osiada na dziąśle, nie uciska kości i tym samym nie powoduje zaniku kości
• świetnie trzyma się w buzi za pomocą klamer, zatrzasków, zasuwek
• zasięg jej płyty (czyli jej wielkość) jest ograniczona – łatwiej się do niej przystosować
• nie niszczy zębów filarowych
• duża wytrzymałość materiałów – płyta wykonana z metalu

Kilka wad protezy szkieletowej

• wysoka cena dwóch protez góra-dół
• konieczne jest występowanie w jamie ustnej zębów, które gwarantują solidne podparcie dla protezy
• alergia na metal – rzadko, ale może wystąpić

Pomimo większej ceny tej protezy warto w nią zainwestować. Najważniejszą jej zaletą jest brak szkodliwego działania tej protezy na tkanki otaczające, co można zaobserwować przy protezach osiadających (zanik kości powoduje typowy starczy wyraz twarzy u pacjenta – żuchwa jakby wysunięta do przodu, kąciki ust zapadnięte, a warga dolna nachodzi na górną).